Historia
wodoru jako gazu medycznego
Kalendarium
ODKRYCIE WODORU
1520
Philippus Aureolus Paracelsus
Szwajcarski lekarz, chemik i filozof, jest uważany za ojca medycyny nowożytnej. To on wprowadził pojęcia takie jak “alkohol”, “gaz” i “chemia”. Paracelsus praktykował medycynę opartą na obserwacji i doświadczeniu, a jego metody lecznicze przetrwały aż do XIX wieku. Podczas przeprowadzania eksperymentu z kwasem i metalem i zaobserwował tajemniczy łatwopalny gaz jako produkt uboczny.
Philippus Aureolus Paracelsus
1520
ŁATWO PALNE POWIETRZE
1766
Henry Cavendish
Brytyjski chemik i fizyk, był pionierem w wielu dziedzinach nauki. To on pierwszy wyodrębnił wodór jako gaz, który podczas spalania łączy się z tlenem, tworząc wodę. W 1766 roku przeprowadził eksperyment, w którym spalił wodór w obecności tlenu, a następnie zbadał ilość powstałej wody. Jego odkrycie było przełomowe, ponieważ potwierdziło istnienie wodoru jako pierwiastka chemicznego. Wodór jest najlżejszym pierwiastkiem i stanowi około 75% masy widzialnego wszechświata.
Henry Cavendish
1766
Antoine Laurent de Lavoisier
1783
"TWORZENIE WODY"
1783
Antoine Laurent de Lavoisier
Francuski chemik i fizyk, jest często nazywany współczesnym ojcem chemii. Był nie tylko pionierem w nomenklaturze chemicznej, ale także przyczynił się do naszego zrozumienia reakcji chemicznych. W 1783 roku Lavoisier opublikował swoje badania, w których dowiódł, że woda powstaje w wyniku reakcji tlenku wodoru (H₂O) z tlenem (O₂). Jego prace nad spalaniem i reakcjami gazów doprowadziły do odkrycia, że woda składa się z wodoru i tlenu. W zasadzie, wodór oznacza “tworzenie wody”.
PULIKACJA
1798
Publikacja w której pierwszy raz pojawia się wzmianka nt wodoru i jego medycznych właściwościach
1798
PULIKACJA
2007
W 2007 roku Ohsawa i in. opublikowali w Nature Medicine artykuł "Wodór działa jako terapeutyczny przeciwutleniacz poprzez selektywną redukcję cytotoksycznych rodników tlenowych". Ohsawa i in. stwierdzili, że wodór jest w stanie reagować z cytotoksycznymi rodnikami tlenowymi i chronić przed uszkodzeniami oksydacyjnymi. Wnioski te zostały wyciągnięte na podstawie eksperymentów z obserwacją szczurzego modelu ogniskowego niedokrwienia i reperfuzji.
Badanie sugeruje również, że wodór jest w stanie zapobiegać uszkodzeniom oksydacyjnym poprzez reakcję z rodnikiem hydroksylowym. Jest to ważne, ponieważ uważa się, że rodnik hydroksylowy jest najbardziej niebezpiecznym rodzajem tlenu, ponieważ nie ma naturalnie występujących mechanizmów zapobiegających jego wpływowi.
2007
CZASOPISMO
1888
CZASOPISMO
1888
ANNALS OF SURGERY
W 1888 roku w czasopiśmie Annals of Surgery ukazała się jedna z publikacji łączących wodór z medycyną. W tym czasie często wykonywano niepotrzebne laparotomie, ponieważ chirurgom bardzo trudno było określić trzewne uszkodzenia jelit i żołądka. Poinformowano również, że chirurg był w stanie użyć wodoru do wdmuchiwania przewodu żołądkowo-jelitowego w celu dokładnego określenia i zlokalizowania urazów trzewnych, unikając nieuzasadnionych operacji